Urodził się 10 września 1907 r. w majątku Orzechowno, w powiecie Lepel, w ówczesnej guberni witebskiej (obecnie Białoruś). Był synem hr. Władysława Zabiełły i Wandy z d. Stachowskiej. Ukończył warszawskie gimnazjum im. Jana Zamoyskiego, a w 1929 r. uzyskał dyplom inżyniera rolnika Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1932 r. zakupił majątek Wilga (290 ha) w powiecie garwolińskim.
W tym samym roku odbył przeszkolenie wojskowe. Pierwszy raz został aresztowany przez żołnierzy Wehrmachtu 3 października 1939 r., po wskazaniu przez kolonistów niemieckich i zarządcę majątku Eugeniusza Sulerzyckiego, ukrytej w spichlerzu broni, porzuconej przez wycofujące się Wojsko Polskie. Wywieziony do jednego z obozów pod Berlinem (może KL Sachsenhausen?) po tygodniu powrócił do domu z zaświadczeniem zwolnienia z aresztu. Po raz drugi został aresztowany 24 października 1939 r., tym razem przez Gestapo (znów na skutek denuncjacji tych samych osób) pod zarzutem, że strzelał „do lotników niemieckich, którzy znaleźli się w Wildze na skutek zestrzelenia samolotu niemieckiego”.
W dostępnych źródłach brak potwierdzenia takiego wydarzenia! Dnia 15 listopada 1939 r. żona Wanda odebrała w siedzibie Gestapo w al. Szucha zegarek należący do Zdzisława Zabiełło z informacją, że jej mąż nie żyje.