[vc_row][vc_column][vc_column_text]
4 czerwca 1917 roku, Raymond Poincaré podpisał dekret o utworzeniu Armii Polskiej we Francji. Droga do jej powstania wiodła przez szeroko zakrojoną akcję dyplomatyczną polskich środowisk politycznych we Francji. Ta ochotnicza formacja wojskowa – zwana od koloru mundurów „Armią Błękitną” – otrzymała początkowo francuskie dowództwo w osobie generała Louisa Archinarda. Na mocy porozumienia z rządem w Paryżu w dniu 28 września 1918 roku pełną kontrolę nad Armią uzyskał powstały 15 sierpnia 1917 roku w Paryżu Komitet Narodowy Polski. W związku z powyższym, w kilka dni później, francuskiego generała zastąpił generał Józef Haller, zaś 6 października 1918 roku złożył on uroczystą przysięgę na sztandar wojskowy. W pierwszych tygodniach od utworzenia Armii udało się zrekrutować blisko 10 tys. żołnierzy – w znacznej mierze pochodzących z obozów jenieckich. Warunki do rozrostu liczebnego formacji nastąpiły wraz z powołaniem do życia dwóch dodatkowych obozów: w Lavalle i w Mayenne. Dowództwo mogło także liczyć na zaciąg zza oceanu.
W 1919 roku oddziały Armii Błękitnej powróciły do Polski. Brały udział w zmaganiach na froncie wschodnim, w walce o granicę z Ukraińcami oraz Rosją porewolucyjną. Wraz z 1 września 1919 roku rozformowano Armię poprzez wcielenie do struktur Wojska Polskiego.
- Na zdjęciu: Gen. Józef Haller składający przysięgę na sztandar wojskowy (źródło: www.institutfrancais.pl)
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
